قیر بر خلاف بسیاری از مواد موجود در طبیعت نقطه ذوب مشخصی ندارد. در حقیقت با بالا رفتن دمای قیر، گرانروی (ویسکوزیته) آن به صورت تدریجی کاهش پیدا میکند و به مادهای روانتر، همراه با چسبندگی بیشتر تبدیل میشود. از این رو در بررسی این ماده به دلیل نداشتن نقطه ذوب مشخص، از اصطلاح نقطه نرمی قیر استفاده میشود.